TY

Tyś kłębkiem w kłębku spowita

westchnienia mego

- tak, że dwa

tożsamością,

nitką srebrną

w pochlebstwie dłoni drgającą.

Twarzą w twarz

wyszeptanym zaklęciem

i oddechu jednakiego

ponagleniem

niegłośnym.

                                      Bożenie