PRAGNIENIE

      „i tyle rzeczy czynię jeszcze, od których w popiół idą ludzie…”

                                                                                          Tadeusz Nowak

Czy sami czas spopielimy,
czy tylko umrzemy sami?
 
Twoja zaradność znalazła równą
- poznały się dwie słabości.
Moje łzy z twoich
i nędza z nędzy.
 
Pragnienie nie chwali końca
- żadnej strawy nie nazywa sukcesem.
Spryt przez lata nie smakuje
sytej.
 
Więc głód suszy nasze usta w proch
i rozsypuje równo po cmentarzach.
Cmentarze bez kamieni
mylą nas
z piachem.