CZY TO?
Jeszcze obcałowują,
noszą na rękach,
wchodzą schodami,
drzwi otwierają na oścież…
Czy to nie zmarli nasi,
myśli i słowa
pochowali znienacka
przed nami?
Czy to dlatego,
że droga długa,
nieprzebyta,
otchłań niezszyta, niescerowana,
żywcem wyryta rana?
- Nim wzrok wasz
nakarmi wiatr,
„święci dziadowie,
przychodźcie do nas wieczerzać…”