TYCH DWOJE

 

 
Z przyczyny dziadów gorliwych
i zamierzchłych babek,
tych dwoje tęskni ku sobie
od tysiąca lat.
 
Tak ufnie oddają
spojrzenia drodze, 
tak dociekliwie,
rację dłoniom.
 
Tak pewnie karmią
oczywistość,
tak cicho słyszą
ciszą.
 
Tak sowicie kołyszą
skronie do snu,
tak zdecydowani są
na wszystko.
 

 

                             Bożenie, Żonie mojej