Poezja jest wyrwą w którą pierzcham
od rzeczy i oczywistości,
rzeczywistości nienajlepszej
i zupełnie podłej,
na którą nie mogę przystać.
 
Poezja moja
nie jest jednak czymś,
czego nie ma w ogóle,
lecz tylko jeszcze.
 
Wiersz taki, to dzisiejsze imiona 
wczorajszego cierpienia
i nie taniej nadziei.
 
Cóż z tego,
że pisany wieczorem
jest lepszy niż z rana?