PTAKU (2)

 

Życie - więc zuchwałość chwili,
radość, ból i przemijanie.
Spragnionym niedosyt i nadzieja
nieśmierci, i śmierci obfitość.
 
Tam ptaki błądzą, gdzie los ćwiczony,
przycięty na tułaczy bilet.
Nie ptaki przesądzone 
ale stłumiony lot.
 
- Jaskółko ptaku, i sokole!
Nie karm szczęścia
pośpiesznym pochlebstwem
starego głodu.
 
- Sokole ptaku, i jaskółko!
Nie farbuj, nie podmieniaj imion.
Oswojonym słowem lat
nie wykarmisz, a lata miną.
 
- Rozejrzyj się odlatując,
gdyż dzieci swoje zaniechawszy,
nigdy już nie zachwycisz
oczu naszych.